SA APAT NA SULOK NG CLASSROOM

Isa sa mga hindi ko makakalimutan na pagkakataon sa buhay ko at sa tingin ko sa halos lahat ng pilipinong kabataan na kilala sa pagiging sentimental ay ang buhay ng pagiging teen-ager o pagiging highschoolstudent.Sino nga bang makakalimot sa apat na taong pinagsamahan nyo ng mga iba’t ibang klase ng kaibigan.

Sa apat na sulok ng klasrum kung saan nabuo ang samahan,samahan na pinagtibay umaraw man o umulan,pinagtibay ng sama samang pagkokopyahan sa exam,sama-samang paggawa ng assignment ilang minuto bago ang pasahan,sa tuwing lunchbreak ay buraotan,taguan ng sapatos taguan ng bag,at kung minsan may nagigitara sabay sabay naman sa kantahan,barkadang binuo ng hindi lang ng tadhana pati na rin ng pagkakataon,usapang crush,usapang jowa,usapang breakup,magkaroon man ng iyakan sa bandang huli tuloy tuloy pa rin ang kasiyahan,isang buong araw na harutan,bangayan,pag may birthday ay may inuman, sa mga cleaners may kanya kanyang takasan,pag may camera may picturan,uso pa nuon ang pose na japan,may nagsusugal,at kanyya kanyang taguan ng kodigo,kanya kanyang diskarte
at ang pinakaayokong pakiramdam nung highschool pa ako ay yung pagalitan ako ng teacher ko yung tipong sobrang pahiya na ako kung minsan napapalabas pa ako ng kwarto,sayang ang pogi points ko kaklase ko pa naman nun ang crush ko pakiramdam ko ayoko ng pumasok bukas.

pag maycontest tulong tulong ang lahat,practice pagkatapos sa eskwela,madalas ng gabihin,di kasi kaya pag bitin.Palagi na lang “manalo man ang matalo atlis lumaban” ang motto pero pag natalo naman sobrang sama ng loob minsan sasabihin dinaya pa sila.isa sa mga bagay na nagpapatunay na sobrang immature pa nga namin noon

“bayang magiliw perlas ng silanganan alab ng puso sa dibdib mo’y buhay…………………………………………………………….ang mamatay ng dahil sayo” Nung highschool ako nilalaro ko lang nag pagkanta nito .pero ngayon…ito na yung pinakanamimiss kong kantahin ngayong college ,ewan ko ba kung bakit hindi na namin kinakanta yan ngayon,baka nga nakalimutan ko na ang ibang lyrics nyan eh ibig sabihin ba nito ay hindi na kami pilipino at wala na kaming karapatan kantahin yun? hay pangarap ko pa naman kumanta nyan sa laban ni pacqiao pero baka nga hindi ko na nga kabisado.

masarap balik balikan, masarap sulyapan ang aming nakaraan, maganda man o masaklap ang aming naging karanasan.Nakakamiss man pero masarap pa rin tawanan yung mga bagay na iniyakan mo dati,ngayon sa tingin mo isa na lamang kakornihan pero hindi ba ang importante na sa likod ng mga simpleng kakornihan na yun ay meron kang aral na natutunan at hindi makakalimutan na karanasan,isa na dun yung pagkakaroon mo ng mga tunay na kaibigan,yung tipong pwede ka pang mangulangot at sabay sabay kayo magpahabaan at magpalakasan ng utot kasi hindi na kayo naiilang sa isa’t isa,yung mga kaibigan na hindi ka na mahihiyang utangan, yung pag may problema ang isa palageng may damayan,

sama sama man sa kalokohan ang importane may pinatatag na samahan at yan ay isa sa aking mga aral na natutunan,aral na mas importante pa sa tinuro ng mga teacher,aral na hindi mo mababasa sa libro ng math,aral na hindi mo mapagaaralan sa mga bookreport,aral na mas mahalaga sa mga matututunan mo sa investigatory project,aral na hindi mo masusulat sa kodigo at aral na hindi nababase sa diploma mo.Yung maikling apat na taon na iyon malaki ang naging epekto kung ano ako ngayon.at kung paano ako kikilos at mabubuhay sa mundong kakaharapin ko.mga aral na natutunan ko na sa tingin ko babaunin ko hanggang pagtanda ko,barkadang nasa alaala ko magkaroon man ako ng isang dosenang apo,barkadang hindi lang mababaon sa limot sa loob apat na sulok ng classroom.

karlnuqui may2/2010