something bout layf

yung tipikal na umaga ko nung 90’s na gigising ako para magabang ng dadaang taho kukuha pa ko ng sarili kong baso ,syempre yung mas malaki.hanggang ngayon buhay pa din yung baso ko na yun,kaso kadalasan redhorse na ang laman at yung tahong mukhang suka napalitan ng likidong nagpapasuka sakin paminsan minsan.tapos tatambay sa harap ng TV para makibonding sa mga barkada ko tuwing umaga sina ugat-puno, agatom,makipagtalkshitan kina B1 at B2, makipag bangbang at bushing bushing sa mga kastila kasama ang mga bayani, at makinig sa kwento ng hiraya manawari. habang nagluluto si mama ang sarap ng buhay dati walang problema sa math wala kong paki kung paano ko papalabasin si X ,Y ,Z at kahit na anung varriable,wala kong paki kung laganap na ba ang korapsyon sa bansa,kung sino ba si bin laden, kung umaapaw na ba ang dam at marikina river, hindi ko na hinihintay pang magsignal number 4 bago kami mawalan ng pasok,kung may kakainin ba kami bukas,sa isang linggo o sa isang buwan,kung may pambayad na ba kami sa kuryente at madami pang iba.oo promise marami pa talgang iba hindi ako nagbibiro.

ngayon pag gising ko pa lang iisipin ko na agad kung may babaunin ba ko hahaha,yung hassle na traffic sa edsa, yung exams na kung minsan parang diyos lang at yung prof ko ang may alam ng sagot,yung paglago ng pimples ko at yung kumplikadong lovelife ko na puno ng katanungan na kahit i shiftsolve ko hindi ko makuha ang sagot kung mahal din ba nya ako

reality of life nga naman nung bata ako ang dami kong oras but limited yung capabilities ko..paedad ka ng pa edad,lumalawak yung mga capabilities mo pero umiikli yung time mo.dumadami ang kaibigang dadamay sayo pero mas nagiging kumplikado naman ang mga problema.wala naman talagang perfect moment sa buhay ng tao.yung mga taong walang diyos lang ang hindi nakakaranas ng problema

well that’s life sabayan na lang kapit lang !! oh ito sayo! ,,/,,

Posted in: Blog ni Karl