Nakakatakot Ka!

Lahat daw ng tao, may sari-sariling kinakatakutan. Mula sa kulugo hanggang sa mga hindi maipaliwanag na itsura ng mga impakto, lahat 'yan kabilang sa mga kinatatakutan ng tao. "Phobia" daw ang tawag dun.

A phobia (from the Greek: φόβος, phóbos, meaning "fear" or "morbid fear") is an intense and persistent fear of certain situations, activities, things, animals, or people.

Mula nung bata pa ko (mga 5 months old, 52 na ako ngayon), iniisip ko na kung ano nga ba ang kinakatakutan ko sa buhay. Kasi wala talaga kong bagay na iniiwasan bukod sa assignments. Pero inisip kong hindi naman ata pwede 'yun.

Sobrang takot ang kapatid ko sa ipis. Minsan 'pag gabi kasi dito sa'min, madalas mag-live show ang mga nasabing nilalang ng kalikasan. May mga nagpa-fly-fly, may gumagapang dahil 'yun daw talent niya, at may mga nasa tabi lang - audience. Hindi na maipaliwang ang itsura ng kapatid ko. Nagpapanic na siya. Hindi niya na alam kung saan pang parte ng bahay namin pwede magtago, 'wag lang makita ang mga kaaway niyang insekto. Sumisigaw na siya ng todo 'nung pinuntahan ko siya, akala ko kung ano nang nangyari, nagdala pa naman ako ng rosaryo. Hanggang sa lumapit sa'kin ang isa sa mga ipis, na sinalubong ko naman nang isang simpleng apak. Inapakan ko lang siya ng mga ilang segundo hanggang sa maramdaman kong kabaong na lang ang kulang sa kanya at bye bye na siya sa Earth. Biglang nawala ang ilan pa niyang mga constituents. Akala siguro nila kasama ako sa show at tapos na ang lahat kaya nag-uwian na sila. At 'yung kapatid ko? Biglang nawala. Bumalik sa lamesa para gumawa ng assignment.

Ayon sa mga sources, Katsaridaphobia ang tawag sa nasabing takot. Hindi ko alam kung bakit. Pero bakit hindi?

Hindi ako takot sa ipis (kahit gapangan pa nila ko sa mukha, keri lang, mapapatay ko din naman sila), hindi rin sa daga (ang cute kasi nila tignan pag lumalapit sila sa pagkain ko 'pag gabi), hindi rin sa gagamba (crush ko si Spiderman), hindi rin sa ahas (minsan lang kami magkita, iiwasan ko pa?), at hindi rin sa multo (magiging ganun din naman ako balang araw, mag-oobserve na lang ako sa ginagawa nila). Hanggang sa malaman ko na kung ano nga talaga - kabaong.

Necrophobia or thanatophobia is the abnormal fear of death or dead things (e.g., corpses) as well as things associated with death (e.g., coffins).

Hindi lang kabaong ang kinakatakutan ko. Alulong ng aso sa gabi, mga paru-parong nagsusulputan kahit wala namang halaman (lalo na yung kulay itim), itim na pusa na makikipag-eye-to-eye pa, karo ng patay na biglang tatabi sa bus na sinasakyan mo, at kahit anong may kinalaman sa patay - exempted 'yung mga multo. Tuwing babyahe ako papunta sa school namin, laging madadaanan 'yung magkakakumpetensyang punerarya sa Commonwealth. Okay lang sana, kaso 'yung isa sa kanila, nagdidisplay ng kabaong sa labas na parang nagsasabing "Mga @#$%&* kayo! Panis kayo sa kabaong namen!! Mga bulok!".

Hindi ko alam kung bakit ako takot sa kabaong. Hindi ko rin sigurado kung takot ako mamatay, kasi baka takot lang ako mawalan. Lahat naman tayo dadaan sa kamatayan, pero pinakamahirap na parte lang talaga ang pagtanggap. Hindi mo rin alam kung anong naghihintay sa'yo ilang segundo matapos mo mag-exit sa mundo. Sabi ng kaibigan kong impakto, tahimik na daw ang buhay ng mga namatay physically, pero hindi niya daw sigurado spiritually, basta ang alam niya tapos na daw sila sa problema ng mundo. Sinabi niya 'yun 'nung tumapat 'yung bus namin sa isang puneraryang laging nagdidisplay ng kabaong sa labas. Ang ganda daw tignan. Tsk.

Ilang beses kong pinag-isipan kung iba-blog ko ba 'to. Hindi kasi ako masyadong komportable pag-usapan ang mga ganitong bagay. Pero isa 'yun sa mga realidad ng buhay na dapat ikamulat ng mga mata ko - kung kaya lang sana natin planuhin ang mga sari-sarili nating buhay. Pero naniniwala pa rin ako na mas maganda ang plano ni Bro - mas maganda pa sa inaasahan mo.

At babalik na ako sa isa ko pang phobia - ang assignments. Kailangan ko nang harapin. Mas nakakatakot ang singko.

P.S.
Asaynophobia pala ang tawag sa fear of assigments. Meron palang ganun? Pero syempre pauso ko lang 'yun. Hehe.

(Blog inspired by Kuyakoy http://jraldrbnt.wordpress.com )

Posted in: Blog ni Eych,Buhay,Dedbol,Phobia