Malas Ka Nga Ba o Sadyang Tamad Lang?

Total napapanahon naman ang eksams ngayon, kaya ki-kwentuhan ko nalang kayo ng mga di magagandang bagay...(nyeehh)?? Siguro naisip n'yo, bakit sa dinami-dami ng pwedeng ikwento, eh yung di pa maganda? Well, naisip ko din yan ehh.. Mamaya pag natapos ko na toh isulat, dun natin malalaman kung panget ba talaga o kung ano man ang bagay na toh...basta ang alam ko MALAS AKO...,KAMI???

Ano nga ba koneksyon ng salitang MALAS at TAMAD???? meron nga ba??? Palagay mo meron ba??? ikaw palagay mo?? kayo dyan???,ano sa palagay niyo?? (pasensya na kayo puro kwestyon? mark) Ako kasi di mapalagay....

By the way, (wow! english) pag-usapan na natin ang di magagandang bagay sa linggo ng eksams at ang koneksyon ng salitang tamad at malas sa mundo..(sa mundo??)

Isa akong estudyante sa kolehiyo (di lang halata), major in Political Science, di ko na sasabihin kung saang esKWELAHAN, baka makaramdam kasi kayo ng awa sakin.. Kung bakit? hayaan na natin yun! Di naman masyadong importante,,,nakakamatay lang....
hala ka!!!

Alam ko bawat estudyante may mga paboritong subjects at may kinakaharap ding delubyo pagdating sa mga hate nilang subjects sa college. (pinili mu yan ehh...magdusa ka.) Tama nga naman diba, tayo naman ang pumili ng course natin pero bakit pagdating ng mahihirap na eksams, "curse" na ang tawag natin dito? Hayyss..estudyante nga naman, talagang natututo sa mga teachers.

By the way ulit, eto na talaga yung totoong kwento. Exam week namin ngayon, bukod sa pressured sa pagre-review, pressured pa sa ipambabayad na tuition fee. Well, as usual, kinakabahan sa magiging resulta ng eksams at sa grado na tiyak ay mag-mamarka na naman sa aming mga puso...ooohhh

Di namin alam kung bakit sa t'wing nagte-teyk kami ng eksams eh parang lahat talaga ng lakas at talino namin e nagagamit. Naisip ko naman, panong di namin mararamdaman yun e habang nage-eksam sa asian civilization, formulas sa finance ang naiisip namin, o kaya naman e yun' mga sinabi at sinulat ni Aristotle, Plato at St. Thomas Aquinas nung unang panahon ang naaalala ng mga utak namin...Mahirap pala talaga sa college...umaasa nalang kami sa mga madadaling tanong, bonus ba!!

Isang araw, inanunsyo ng aming propesor sa Natural Science, "natsci" kung tawagin, na mayroong isang bonus kwestyon sa klase, ngunit nag-iisa lamang ang test kwestyuneyr na maglalaman nuon.. Swerte ng makakakuha!! hahaha... At ang kondisyon, kapag nasagutan ng the lucky one ng tama ang bonus kwestyon, makukuha ng buong klase ang bonus points. Masaya na sana!!!

Nung araw ng eksams, sobrang kinakabahan ako dahil alam ko na mahihirapan ako ng bonggang-bongga. Halos di talaga ko nagrebyu para sa eksams sa araw na yun. Iniisip ko kasi wala rin naman papasok sa utak ko, di ko rin maaalala yung nirebyu ko.. Kaya naman di na ko nagbasa, tinitigan ko lang lahat ng mga nakasulat sa nowtbuk at hand-outs ko. Ayun ang bilis ko magsagot sa unang subject. Nung kukuha na ko ng test paper para sa natsci, nagkasabay kami ng isa kong kaklase sa pagkuha. Syempre nagparaya ako, pinauna ko s'yang dumampot ng papel, eh talagang napakabait ng kaklase ko kaya naman kinuhanan nya din ako. Dalawa yung dinampot nyang test paper, isa para sa kanya at isa para sa akin (ang sweet nuh??).

Habang nagsasagot ako wala 'kong ibang ginawa kundi alalahanin yung mga diniskas ng prof namin. Hirap na hirap ako, halos lahat ata ng sagot ko dun e hula... Andami-dami talagang identification problems, kaya naman tiningnan ko kung ga'no pa karami ang huhulaan ko..tskstk..sasagutan pala. Nang makita ko yun' test kwestyuneyr ko, ang haba pa pala ng sasagutan ko. Hala !!! One page lang yung kwestyuneyr pero sobrang siksik. Napansin ko may nakasulat na mga kataga sa bandang dulo ng papel ko, "BONUS QUESTION". Nung una inisip ko na baka joke time lang yun o kaya naman baka hindi talaga nag-iisa yung papel na may bonus question. Kaya naman sinilip ko yung papel ng mga katapat ko, at nakita ko na maiksi lang yung naka-print sa kwestyuneyr nila. Di pala joke time yun, totoo pala na may bonus kwestyun nga. Pero naisip ko, sa dinami-dami namin bakit ako pa ang nakakuha ng bonus question? at sa dinami-dami ng test paper eh yun pa ang napunta sakin, na inabot lang ng klasmeyt ko. malas.

Nung makita ko yung bonus question, madali lang sagutin- kung nag-aral ka!! Tungkul sa PAG-ASA yung tanong. Feeling ko nasagutan ko naman s'ya kaya lang may konting flaws, konti lang naman...tsk naligaw lang naman yung salitang "and". Pagkatapos ko mag-eksam di parin ako makapaniwala na sakin napunta yung bonus item, kaya naman ni-research ko sya agad. Ayun nalaman ko na yung eksaktong sagot sa tanong....hayysss ....asarrr

Naasar talaga ko sa nangyari. Gusto pa ata akong asarin lalo ng palabas sa tv na POKEMON.... Habang nasa bus ako, nanunuod kami ng tv, pokemon ang palabas. Sabi nung isang karakter na babae, "kelan ba mawawala ang hamog na toh?" sagot naman ni Ash, "aba, ewan ko. Wag mo kong tanungin di naman ako PAG-ASA ehh." Asar diba...

Bandang huli, na-realized ko na kung di lang ako tamad magrebyu sana nasagot ko ng maayos yung mga tanong, swerte sana at di malas..

----

Mula kay Elyria (di ko sure kung ayos lang sa kanya na ipost ang real name niya). Hehe. Thanks toL! Sa uulitin ha. At sana makakuha ka ulet nung bonus exam. Peace! =)

Thanks to http://home.ewha.ac.kr/~ishahn/ExamBonusQuestion.gif for the image above.

Read more »

Posted in: Eskwela,Kwentong Skul,Mula sa emails...,Periodical Exam

Itay, Sino ba si Ninoy?

Itay, sino ba si Benigno “ Ninoy” Aquino?
Tanong ng anak kong
Di inabot ang martial law

Anak, sambit kong hawak ang kanyang ulo.
Si Ninoy ang simbulo
Ng Makabagong Pakikibaka ng Pilipino

Idinagdag ko pa sa kanyang talino
Si Benig...no ang asawa ng yumaong Pangulo
Ang matiwasay at dakilang Cory Aquino

Tanong ulit ng makulit kong bunso
Bakit ba naging bayani si Ninoy Aquino?
Ano bang nagawa niya sa mga Piipino?
Mahinahong tugon ko pinagisipang husto
Baka magkamali sa aking pagtuturo
Maligaw ko pa siya at di matuto

Hindi pagbubuwis ng buhay
Naging basehan dito
Hindi rin ang madrama na buhay nito

Naging bayani si Ninoy sa Pilipino
Pagkat binuhay niya
Dugong malaya sa ugat nito

Ginising ni Ninoy tayong mga PInoy
Dahil tutulog-tulog tayo sa kalagayang di wasto
Kahit pinatapon sa ibang ibayo pinagpatuloy niya ito

Nagbuwis ba ng buhay si Ninoy Aquino?
Hindi nagbuwis ng buhay itong idolo ko.
Kundi, binuwis ang buhay niya para takutin tayo

Nguni’t dahil gising na ang damdaming malaya
Agad kumulo dugo niyang sumabog sa lupa
Nagiinit na paki...kibaka ay sumiklab na nga

Hindi nga naglaon tayo ay lumaya
At ang maybahay niya sa atin ay nangalaga
Mula noon hangang ngayon pinaglaban niya ay tinatamasa

Ngayon anak ko alam mo ng pakikibaka
Ng bayaning “Ninoy” para tayo ay lumaya
Kaya siya naluklok sa pedestal ng mapagpalaya

Opo Itay, ngayon alam ko na
Bakit si Ninoy ay bayani ng masa
Kaya lang Itay, ngayon kaya masaya siya?


-------------------

Ang tulang ito ay ginawa ni Deo S. Jimenez at naka-post din sa Facebook - (http://www.facebook.com/home.php#/deo.s.jimenez?ref=mf)

Read more »

Posted in: Bayani,History,Pilipinas,Pinoy

Eto ang Tunay na Joke.

Ang Pinoy, mahilig sa joke. Kahit hindi nila alam na nagjojoke sila. Basta. Tignan niyo na lang ang mga pictures na nakuha ko sa Facebook ng Definitely Filipinos. (http://www.facebook.com/i.am.filipino)






























































.

.

.

.


Eto lang ang masasabi ko - "Hehe".

Read more »

Posted in: Katatawanan,Pilipinas,Pinoy,Post na mala-Gallery

Ampogi Ko sa TV! Vote for Me!

Eleksyon na naman. Na naman. Ilang buwan na lang mula ngayon, mauupo na sa trono ang iluluklok ng taumbayan sa mga pinakamatataas na posisyon sa bansa. Aasa na naman ang mga tao sa maaaring pagbabago na ibibigay ng mga ito sa Pilipinas. Aasa na naman sila na mas sasarap na ang pagkaing ihahanda nila sa mesa sa oras ng kainan. Aasa na naman sila na magkakaraoon ng magandang trabaho. Aasa na naman sila na bukas, pagmulat ng mata nila sa umaga, maunlad na ang bansa.

Kaliwa't-kanan na ang mga commercials ng mga pulitiko sa TV, sa radyo, sa LRT, sa bus, sa CR, sa internet, at kung saan-saan pa. 'Yung mga nagcocommercial sa TV, hindi ko alam kung anung trip nila sa buhay. Pinagmamalaki nila ang mga nagawa nila sa panahon ng kanilang panunungkulan. Kung ikaw na boboto sa darating na eleksyon, isasali mo ba sa listahan mo ang mga pulitikong idinadaan sa make-up at panggagamit ng mga mahihirap na mamamayan para lang makumbinsi ka na iboto mo sila? Kung sasabihin naman ng mga pulitiko na 'to na hindi naman pangangampanya ang intensyon nila sa paglabas sa mga TV ads, bakit ngayon lang nila ito nilabas at hindi sa mga oras na.. na.. na wala lang, na walang eleksyon? Wala namang masama sa paglabas sa mga commercials, at hindi ko rin naman sinasabi na masama nga talaga 'yun, ang hindi lang maganda ay 'yung naglalabas sila ng pera, ay mali, ng maraming-maraming pera pala na mas maganda sana kung ibinili na lang nila ng maraming maraming tsinelas o kaya pancit canton para sa mga mahihirap na walang tsinelas at sawa na sa noodles.


Marami ngayon ang nagwawala sa balitang kumain daw ang Pangulo sa isang mamahaling restaurant sa America na hindi ko naman alam kung bakit ba hindi mamatay-matay ang issue na 'yun e wala din naman silang magagawa kasi kahit ano pang gawin nila, nakain na 'yun ng Pangulo. O kaya naman naiinggit lang sila kasi hindi sila nakasama sa happy trip nito sa ibang bansa. Pinag-aaksayahan nila ng panahon ang mga walang kwentang issue na 'yan, kesa sa umisip ng paraan kung paano ba mapapaunlad ang buhay ng lahat. Tapos 'yung ibang pulitiko, magagalit din sa Pangulo. Eh ang lagay, pare-pareho lang naman silang lahat. Para lang silang mga tanga.

Hindi rin naman issue dito, para sa'kin, kung saan nila nakuha ang pinambayad nila sa mga TV ads na pinagbibidahan nila, kung sino ang nagbayad para dungisan ang mga mahihirap na naextra sa mga commercial nila, kung sino ang bumili ng pedicab o kung saan nila 'yun hiniram, sino ang nagbayad sa sumasayaw na mascot, kung saan nakuha ang pinambayad sa magaling na singer, kung sino ang nagbayad sa mga estudyanteng hindi nag-midterms para lang makapag-pogi sign sa TV, at kung anu-ano pa. Ang issue dito ay ang katotohanang nagamit na naman sa walang kwentang bagay ang pera ng taumbayan, ng pulitiko mismo, o ng kahit sino. Hindi naman kasi talaga nakakatuwa at nakakakumbinsi ang mga pagmumukha nila sa TV para iboto ko sila.

Sa mga nagrarally. Nakakainis din sila minsan. Hindi mo kasi alam kung ano ba talaga ang gusto nila. Pag may bagong naupo sa pwesto, bukas makalawa, gagawa na sila ng mga props nila para patalsikin 'yun. Pero hindi mo din sila masisi, mga mahihirap lang din naman kasi sila na naghahangad ng pagbabago, ang problema lang, gusto ata nila instant 'yung pagbabago na 'yun.

Balik tayo sa commercials. Minsan natatawa na lang ako kasi parang ginawa na lang ang mga commercials na 'yun para naman may katatawanan kang mapulot sa isang nakakaboring na araw. Marami din kasi akong nasasagap na joke na pasimpleng tumitira sa mga TV ads na yun, tulad nito:

Mr. Politisyan: "Anong pangarap mo?"

Boy: "Gusto ko po maging seaman. Gni2 po buhay samen, wlng mkain, wlng pmbili ng gam0t.."

Mr. Politisyan: "anak, itabi m..

Lagpas na ko."


'Yan lang pala 'yung joke na alam ko. Hehe.

Sa kabuuan, masasabi kong hindi sa commercials nadadaan ang lahat. Kung talagang naniniwala ang taumbayan na may magagawa ka nga talaga para sa bayan, may commercial ka man o wala, sumayaw ka man sa TV o hindi, iboboto't ibooto ka nila. Hindi naman tanga't uto-uto ang mga tao. At wag kang kakain sa restaurant na mamahalin kung wala kang pambayad. Magpalibre ka na lang.

Read more »

Posted in: Blog ni Eych,Pulitika

Best Friend, I Lab You!

Hindi naman ito ang buhay na pinili ko. At lalung-lalong hindi ito ang buhay na pipiliin ko kung papipiliin man ako ng pagkakataon. Kaso minsan, hindi ko rin masabi. Naging masaya naman ako, kaso hindi ko rin naman maiwasan 'yung masaktan. Kaso ganito talaga ang buhay. May dahilan ang lahat nang mga nangyayari, at naniniwala ako sa kasabihan na 'yan.

Corny man sabihin, pero iba talaga ang nagagawa ng pagmamahal sa isang tao. At para sa'kin, ang pag nagmahal sa isang tao, mahal man siya o hindi, dapat hinding-hindi niya iisipin na mamahalin din siya ng taong minamahal niya. 'Yun ang kaso ko, mahal ko kasi siya. Siya naman mahal 'yung kaibigan ko. At 'yung kaibigan ko, may mahal ding iba. Ang gulo nga eh. Pero eto ang buhay na binigay sa'min ng tadhana, ano naman magagawa namin di ba?

Sakripisyo ang pag-ibig. Hindi na importante kung mahal ka man o hindi ng mahal mo, ang mahalaga, alam mo sa sarili mo na lagi kang nandyan kung sakaling kailanganin niya ng kaibigan. Hindi mo papangarapin na maging kayo kahit gustong-gusto mo, sa halip, papangarapin mo na sana maging sila ng taong mahal niya para maging masaya siya. Minsan, parang ayaw ko na siyang makita. Hindi dahil sa umiiwas ako. Ayoko lang kasi na makita siyang nagpapanggap na masaya, baka mas masaktan lang ako.

Sa loob ng sampung taon, siya lang ang taong minahal ko. Nasabi ko na 'yun sa kanya, kaso pabiro lang. Kaya akala niya, nagbibiro nga lang talaga ako. Basta ganun 'yun. Sinabi ko 'yun nung Grade 6 kami. Sobrang bata, akala ko nga bata pa talaga ako nun at magbabago ang lahat pag dating ng high school. Kaso hindi, hindi ko alam kung bakit. Tapos na kami ng college at hanggang ngayon, mahal na mahal ko pa rin siya. At nasasaktan ako para sa kanya. Wala kasi akong magawa para maging masaya siya. Ang mas masakit pa, hindi niya pinapakita sa iba na kahit paano, mahina din siya. Sa mata ng iba, ayos lang siya, masayahin. Pero sa mga mata ko, katulad ko rin siya. Itinatago ang lahat. Duwag.

Alam mo yung kantang Friend of Mine? Naiiyak ako pag naririnig ko yung kanta na yun. Nakakarelate kasi ako eh. Ayokong malaman niya na mahal ko pa sin siya hanggang ngayon. Pag ginawa ko yun, baka yung pagkakaibigan namin na pinanghahawakan ko ay mawala pa. Kahit pa minsan nararamdaman kong meron din akong lugar sa puso niya, ayoko pa ding umasa. Eh kasi wala lang, ay hindi meron pala. Ayoko lang talaga umasa. Masaya na akong mabuhay bilang kaibigan niya. Gusto ko nakikitang nakangiti siya. Gusto ko lagi siyang masaya. Pinagdadasal ko yun lagi.

Hindi ito ang buhay na pipiliin ko. Pero ewan. Tingin ko kasi, kailangan niya ako kahit alam kong hindi. Grabe magulo talaga ko no? Kalaban talaga ng tao ang magulong isipan. Sa sobrang gulo ng isip mo, hindi mo na alam kung tama pa ba ang ginagawa mo. Minsan nasasabihan ko na ring tanga ang sarili ko. Lagi kong sinasabi sa isip ko, "Hello Janna??? 10 years mo nang mahal yan, hindi ka pa sumusuko???". Tapos maiisip ko din bigla kung nagsisisi ba ko dahil minahal ko siya. Tapos sasagutin ko din ang sarili ko ng hindi. Hindi ako nagsisisi kasi, hindi ko alam. Hindi ko din alam kung bakit ko siya mahal. Iniisip ko na lang din, siya rin naman, nahihirapan. Hindi rin naman siya mahal ng mahal niya. Ganyan nga yata talaga ang buhay. Pag mahal mo, hindi ka mahal. Pag gusto mo, hindi naman para sayo. Pag may dala kang payong, wala namang ulan. Hehe.

Pero sa buhay, marami ka talagang matututunan. Lalo na sa love. Hindi rin kasi sapat yung haba ng pinagsamahan niyo, yung pagkakapareho o similarities niyo, o kaya yung dami ng sakripisyo mo sa kanya para hilingin mo na sana kayo na lang ang itinadhana. Kasi at the end of the day, kahit wala ang lahat ng mga nabanggit ko, kung talagang mamahalin ka niya, mangyayari at mangyayari yun kahit wala kang gawin na kahit ano.

May gusto lang akong sabihin sa taong mahal ko. Alam ko naman na magugulat ka kung malaman mong ako ang may gawa ng blog na to, pero hindi ka naman masyadong nagcocomputer, ni wala ka ngang Friendster eh, kaya baka hindi mo rin to malaman at ayokong malaman mo. Alam mo ba, lagi kong dinadasal na sana maging masaya ka. Pag masaya ka, nagiging masaya na din ako kahit medyo masakit. Pero pag nalulungkot ka, mas lalo ako. Alam mo ba yun? Akala mo lang wala akong pakealam, pero umiiyak din ako silently with you sa tuwing magkukwento ka tungkol sa kanya. Anung kanta ba yung may lines na "binabasura ng iba ang siyang pinapangarap ko?'". Parang ganun kasi. Kahit na alam kong hindi ako sumasagi sa isip mo sa araw-araw na nabubuhay ka, kahit wala man ako sa alala mo sa buong maghapon, gusto kong malaman mo. Kailangan mo man ako o hindi, nandito lang ako. sana alam mo yan. Sana lang talaga. At masaya akong nakilala kita.

Ang gulo ng blog ko. Natuwa lang kasi ako dito sa Ped xing. Salamat sa mga tao dito kung maisipan niyo man ipost to hehe. Pasenya na mahaba na pala. Mwaaah sa mga tao. hehe. Godbless yah alL!


------------------------

Mula kay Janna (mamamatay daw ang magpopost ng e-mail add niya dito)

Thanks kay Janna. Kung sino ka man, salamat. Dapat hindi lang kasiyahan niya ang pinagdadasal mo, dapat yung kasiyahan mo din. 10 years? Grabe. Antibay mo friend. Sana makita at mapansin ka din niya kahit minsan. Naks! Maganda tong blog mo, may natutunan ako, Hehe. Salamat ulit. =)

Read more »

Posted in: Buhay,Love,Mula sa emails...

Ang Paborito Kong Guro *Bow*

"Masyado na yata kayong matatalino. Your impersonating persons. From now on, there will be no discussions. Kokopya na lang kayo tapos quiz na!"

Sabay walk-out.

Sabi 'yan ng Prof namin 'nung isang araw nang mahuli niya 'yung ilan sa mga kaklase ko na nag-iimpersonate ng mga Prof. Galit na galit talaga siya sa'min. Pero ramdam ko na karamihan din sa'min, nakaramdam din ng galit - hindi sa Prof namin na nagalit sa'min - kundi sa lahat ng mga Prof namin ngayon na hindi namin alam kung gusto ba nila kaming matuto o gusto lang kami pagtripan.

Bayani ang mga teachers. Walang duda 'yan.Pero hindi talaga maiiwasan na mapunta sa section niyo ang ilang mga teachers o Professors na pinanganak lang yata sa mundo para asarin kayo, turuan magtiklop ng brief at panty imbes na ituro kung para saan ang epidermal ridge, hulaan ang mga kapalaran niyo sa halip na turuan kung paano gumamit ng keyboard, at ikumpara kami sa ibang section tapos sasabihin every exams, "Tapos na ba kayo mangopya? Pass your papers now." May iba pa diyan na idadaan na lang sa pagwo-walk out ang mga bagay-bagay. At sa bandang huli, topic na ng tsismisan sa faculty ang section niyo. Tsk tsk.



Balik tayo sa Prof namin na nagalit. Maraming tumatakbo sa isip ko 'nung mga panahon na 'yun. Marami akong gustong sabihin sa kanya kaso wala akong lakas ng loob. Gusto kong sabihin sa kanya, "Ganun na lang 'yun Sir, 'pag nagalit kayo sa'min, hindi na kayo magtuturo? Kung ganun na lang ang lahat ng teachers sa mundo, hindi nakakapagtaka kung bakit maraming lumalaking mahina't walang alam."

'Yung isang Prof naman namin, lagi niyang ipinagmamalaki na pogi siya, na maganda asawa niya at naaasar na siya kung bakit ang galing-galing niya. Pero ni isang bagay na may kinalaman sa subject namin, wala siyang binalak ituro. Ay meron pala, ano ang itsura ng hard disk 'pag kinakalawang.

The best naman 'yung Prof namin sa isa pang subject namin. Walang ni isang meeting na pinalagpas para ituro ang tamang pagtiklop ng underwears na dapat ay tungkol sa different body systems ang pag-uusapan namin. Ayon sa kanya, doon mo daw malalaman ang personalidad ng isang tao - sa pamamagitan ng pagtiklop ng underwear. Ikaw, alam mo ba kung paano?

Pero wala talagang tatalo sa Prof namin sa aming major subject. Mabait naman siya, kaso minsan talaga pagdududahan mo 'yun. Nagwalk out na din siya samin. Nagtaka naman kami kung bakit dahil tahimik naman kami. Hanggang sa kinausap siya ng vice president namin, ang sabi, sobrang ingay daw namin at trip niya kaming ibagsak. May batas bang nagsasabing pwedeng mambagsak ng Prof? Saang parte ng saligang batas 'yun? Paki-email naman saken. Thanks.

Hindi ko matandaan kung sino ang nagsabi na hindi mahalaga kung anong klaseng teacher meron ka, ang mahalaga, e kung naging anong klaseng estudyante ka. Pero minsan talaga mababad-trip ka na lang bigla. Pinipilit mo naman na mag-aral mabuti, kaso iba ang lumalabas sa exams. Tsktsk.

Hindi ba pwedeng tulungan na lang? 'Yung mga teachers at professors na tamad magturo at walang ginawa kundi pagtripan ang mga estudyante, siguro po Mam, Sir, hanap na lang po kayo ng ibang trabaho. O kaya kung gusto niyo bumuo kayo ng sarili niyong Talk Show at circus.

Pero syempre, kahit paano, may natira pa ring mga matitinong alagad ng edukasyon na gumagabay samin. Ayaw din nila ng maingay, pero marunong silang mag-saway at ituloy ang pagpuno sa mga utak naming paminsan-minsan eh nakukulangan at nababawasan ng kaalaman. Hindi silang nagwo-walk out. Nagtuturo sila ng maayos, at nakakapag-aral din kami ng maayos. Ang resulta? Magagandang grades at alaalang tatatak sa isipan namin na minsan, dumating sila sa buhay namin para turuan kami sa iba't-ibang aspeto ng buhay.

"Hindi namin kailangan ng sobrang talino, walking and talking encyclopedia, live calculator o isang genius na Prof o guro, ang kailangan namin ay isang may malasakit sa kapakanan naming lahat, at hindi 'yung nagpapasikat lang."

Sorry sa mga Professors na napagtripan naming gayahin ang mga mannerisms. Isipin niyo na lang po, ang cute niyo kasi kaya ginagaya namin kayo. Peace! :)



P.S. Sa mga kaklase ko na nag-udyok saken na isulat ang blog na ito, walang laglagan 'pag nagkayarian ha? haha! :)

Read more »

Posted in: Blog ni Eych,Eskwela,Kwentong Skul,Titser