Back-Backan-to-School

Muntik ko nang makalimutan. Nagsimula na nga pala ang pasukan. Hindi ko naramdaman dahil kakabakasyon ko lang mula sa summer class namin (kung bakit ako nag-summer ay secret ko na yun hehe). Pero sa totoo lang, 1 month ago na mula nung natapos 'yun, pero feeling ko kakadismiss pa lang ng klase namin. Siguro dahil hindi na ako elementary o high school na nasasabik sa unang araw ng eskwela.

Nakakatuwa at nakakaasar ang paligid kapag nagkakaroon ng back-to-school fever, lalo na sa mga bookstores kung saan hindi ako makapagconcentrate sa mga binabasa kong libro sa "no private reading please" section (kung bakit naman kasi napakamahal ng mga libro). Kalat-kalat 'yung mga notebooks sa mga shelves tapos sasabayan pa ng nakabusangot na mukha ng mga sales lady na nag-aayos ng mga notebooks at iba pang school supplies na nagugulo kada limang segundo. Ang haba-haba ng pila sa cashier. Naasar ako dahil isang pirasong ballpen lang ang bibilhin ko tapos pinilahan ko pa ng halos isang oras. Nagkakabanggan na ng pushcarts, nagkakapalitan na ng amoy at mukha. Pero bakas sa mukha ng mga bata 'yung tuwa kapag hawak na nila 'yung mga bagong gamit nila para sa darating na pasukan. :)

Pero syempre, sa una lang 'yun.

Sa una, sisipagin ang bata sa pagsulat sa notebook niya dahil bagong-bago ito. Bago ang unang araw ng pasukan, minsan nga isang buwan pa, excited ang bata na maglagay ng mga school supplies sa bago niyang bag, o kaya pwede na din 'yung luma 'pag malawak ang pag-unawa niya. Excited siya na gumawa ng assignments, at gumawa ng kalokohan. May ritwal din na pagpapagawa ng name tag na suot-suot ng bata mula sa paglabas ng bahay hanggang sa makauwi siya. Minsan kahit nangangalahati na ang school year, nakasabit pa rin sa leeg ng bata ang name tag at hindi pa rin siya kilala ng teacher niya. At diyan nagsisimula ang malungkot na storya ng buhay ng isang mag-aaral.

Tambay sa kanto: Hi Rogelio Manglicmot ng Grade 1-Matipuno!
Bata: Mami, bakit alam niya my name? Am I really sikat?
Nanay: Huh?

Nauuso din ang asaran sa first day, kawawa ang mga may bago at nangingintab na mga sapatos 'pag may nagsabing "binyagan na 'yan!! wahahaha!". May mga papasok na lang din bigla na unat na ang dating kulot salot na buhok. May mga nagpa-gupit ng prescribed na haircut para sa mga lalaki, may ilan din na pinanindigang "baduy" ang ganung gupit at naglagay pa ng bangs para rock 'n roll. May mga bagong classmates na sa umpisa e kala mo napakatahimik na tao pero hayup sa kulit pag nagtagal na, at may ilan din na lumipat na ng ibang school at classroom. May mga bagong teacher na malupit sa unang klase, 'yung nagpa-assignment na agad. Mapapansin din na ang aaga pumasok ng mga estudyante pag unang linggo ng klase, at unti-unting nawawala hanggang sa wala ng may trip na pumasok ng maaga. May mga orientation lalo na para sa mga freshmen na nagsasabing bawal magtapon ng basura at panatilihin ang kalinisan sa buong paaralan. Andaming anik-anik. Ganyan ang kadalasang eksena sa mga paaralan sa unang araw ng pasukan.

Pero sa mga college students, ibang eksena naman 'yan. Mas konting school supplies lang ang kailangan. Minsan, kahit ballpen lang at tinging yellow pad lang ang dala, ayos na. Wala na masyadong excitement sa first day of schhol, pwera na lang sa mga freshmen. Masarap pa rin balikan 'yung mga oras na namimili kayo ng notebooks ng kapatid mo, tig-12 piraso pa kayo. Pero masaya na ring isipin na nakatapos ka na sa ganoong stage ng buhay mo at papunta ka na ngayon sa mga kumplikado't mas malawak na mundo ng pagbabago.

Sa lahat ng mga may pasok na at papasok pa lang, good luck! Pwede mong balikan 'yan, pero gawin mo na ang lahat para wala kang pagsisihan.

Posted in: Blog ni Eych,Eskwela