"THE HOTDOG -MARSHMALLOW LOVESTORY" *a birthday blog for my friends*

Isa sa pinakakaabang-abang na araw sa buhay ng isang tao taon-taon ay ang kanyang kaarawan na akala mo ikaw lang ang nagaabang at naghihintay pwes nagkakamali ka ng bongga!!!,dahil pati mga kaibigan mo inaabangan yan at wag nyong kalimutan sa araw ng birthday nyo mismo si "karl" dapat ang besfriend nyo.

isang buong araw na para kang nasa jolibee dahil ikaw ang "BIDA" ikaw lang ang may karapatan magpapampam ,Ang araw na maglalabasan ang mga kaibigan mong hindi naman nagpaparamdam sa mga normal na araw.Ang araw na may pagkakataon kang makalimutan ng mga magulang mo ang mga kalokohang nagawa mo,makalimutan ng tropa mo ang utang mo,Ang araw na magsslide slide na naman ang beer sa lalamunan ng tropa mo,Ang araw na hindi mo na naman patutulugin ang kapitbahay mo sa sakit sa tenga ng pagkanta mo dahill may videoke sa bahay nyo,At ang hindi papahuli sa lahat isang araw ng madamdamin at punong puno ng emosyon na pagkikita at pagtatagpo muli ni hotdog at marshmallow na minsan nang pinagtagpo ng tadhana sa stick, na nung bata ako tuwing umaatend ako ng birthday paboritong paborito kong kunin sa mesa pero ang kinukuha ko lang yung marshmallow tapos yung hotdog didilaan ko lang at ibabalik sa mesa, so ako pa pala may kasalanan kung bakit sila nagbreak!! tsk . Sa ngayon nasan na kaya yung mga taong nakakain ng mga hotdog na dinilaan ko? buhay pa kaya sila ?,kung hindi ako nagkakamali pinsan,kapitbahay,kalaro ko lang ang mga yun.

Aminin man natin sa sarili natin o hindi (edi wag!) ito yung araw na nageexpect tayo na sana maging masaya ang buong araw.Sana masatisfy tayo kasi kung hindi, Isang taon na naman ang hihintayin mo bago ang susunud mong birthday, at swertihan pa kung may hihintayin ka pa,swertihan pa kung may kasunod pa.

Minsan sa sobrang busy ng buhay natin, school works,thesis,officeworks, studies("daw?lol") at kung anu anu pa nakakalimutan na natin bigyan ng oras ang ating mga sarili..yung sa sobrang busy ay hindi mo napapansin tatlong buwan ka na palang hindi nangungulangot,yung halos makalimutan mo na ang cell # mo dahil sa hindi mo na ito niloloadan,yung tumatagal pa yung batery ng cp mo ng isang buwan dahil alarmclock mo na lang ito,yung huling nood mo ng tv si aling ason at mang kosme pa ang pinakasikat na love team. (syempre inexaggerate ko lang kaw naman!).

Sa darating na birthday mo bigyan mo naman ng time ang sarili mo,kahit mahirap man gawin kalimutan mo muna ang lahat ng problema,itigil mo muna ang pagsasagot ng mga math problems alam kong hindi mo din gusto yan at alam kong pagod na ang utak mo at pudpod na ang daliri mo sa kakalabas ng punyetang syntax error dyan sa calculator mo,iwanan mo muna yung tindahan nyo,pabayaan mo na muna ang mga kagrupo mo sa thesis paper nyo (wala ka din naman natutulong dyan kunwari ka pa paobserve-obserbe ka lang naman),saka mo na gawin yung inuutos ng boss mo hindi naman ako magagalit eh promise ajeje,at HIGIT sa lahat tangna dude ilibre mo naman ako..(the last air bender now showing na)

isang beses ka lang naman sa isang taon magbibirthday,bilang lang sa mga flawless na legs ng centipede ka magkakaroon ng pagkakaton magdiwang ng iyong birthday sa buong buhay mo,minsan ka lang sa isang taon mageenjoy magsuot ng pulang damit , butas man ang bulsa mo , kahit puro tigyawat na yang muka mo, at galit galit na ang mga ngipin mo, sandamakmak man ang problema mo,hindi ka man makasabay sa ikot ng mundo kahit sa araw man lang ng birthday mo magpakasaya ka, kung hindi mo kaya, gawan mo ng paraan.kung hindi mo magawan ng paraan, hanapan mo naman ng dahilan.



p.s. wag mong kalimutan magpasalamat sa kanya dahil binigyan ka pa ng pagkakataon magbirthday ulit (eh kung ako lang masusunod ayaw ko na eh *juks*)


*ang blog na ito ay para sa kaarawan ng babaeng itago na lang natin sa pangalang "hazel rivera" na isa sa mga admin ng PEDXING.CO.CC wag mo nang tingnan,OO ito na yun, itong ito na nga yung site na yun kung saan ka nagbabasa at nagpapauto sa nagsulat ng blog na ito at sa kaarawan ng aking kaibigan itago na lang din natin sa pangalang michael angelo versoza"" pati na rin sa kaibigan kong pusa na si cresia cabangon ,marion rae david, at rochelle rabina,sarah mae ganir,darwin valdez at ang paborito kong teacher sa filipino nung highschool si maam bernadette bernales

MALIGAYANG KAARAWAN SA INYONG LAHAT
*bow*


isang masayang gabi sa lahat ng anti-jaywalkers(pedxingers)
karlnuqui
july 27,2010
12:40 am

Read more »

Posted in: Blog ni Karl

LIVE , LAUGH , LOVE !!!!!!!

habang ginagawa ko itong blog na to ,hindi ko alam kung masusundan ko pa ulit ito,mamaya pagkatapos nito matutulog naman ako pero hindi ko din alam kung magigising pa ako,paglabas ko ng pinto ng bahay namin hindi ko alam kung may pagkakataon pa kong pumasok ulit,pagsakay ko ng jeep hindi ko alam kung makakababa pa ako paginsert ko ng lrt card sa machine maibalikko pa kaya ito ??pag sinabi ko kay angel locsin na i love you makakarinig pa kaya ako ng i love you too??eh panu kung bigla na lang akong mawala sa mundo?

yan ang buhay hindi mo alam kung hanggang kelan, hindi mo alam kung hanggang saan,at lalong hindinghindi mo alam kung kelan mawawakasan...in short walang kasiguraduhan..

gaano nga ba o paano nasusukat ang ikli o haba ang buhay ng isang tao ? sa tagal ba ng panahon na nakatapak sya sa lupa?sa dami ng nasinghot nyang oxygen at binubuga nyang carbon dioxide?madalas nagiging basehan ng haba o ikli ng buhay ng isang tao ay ang edad nito na tama nga naman mas matanda mas mahaba ang buhay,nung bata kasi ako ang naging paniniwala ko mas malaki ang tenga mas mahaba daw ang buhay, mas madami at mahahabang noodles ng spageti at pancit ang nakain mo mas hahaba daw ang buhay mo ajejeje

paano ka nga ba masasatisfy sa buhay na meron ka at haba ng buhay na magkakaron ka?paano ka nga ba magiging masaya sa buhay mo? kelan mo nga ba masasabing "pwede na kong mamatay"

ang buhay mabilis lang hindi mo mapapansin parang pagikot ng mundo hindi ramdam,parang snatcher yan mabilis kang nanakawin nito sa mga tao at mundong iiwan mo, kaya hanggat maaga pa gawin mong makabuluhan ang buhay mo lagyan mo ng katuturan, lagyan mo ng silbi wag kang maging pandagdag lang sa lumalagong populasyon ng mundo ,bago dumating yung panahon na magsisisi ka at wala kang kayang gawin kundi titigan yung sarili mong katawan nakahiga at iniiyakan ng mga taong nagmamahal sayo,yung yumayaman na ang mga kapitbahay mo sa pagsasakla at paglulucky9 sa tapat ng bahay mo dahil sa pagkawala mo

gawin mong kapakipakinabang yung buhay mo,lagyan mo ng direksyon,mabuhay ka hindi para sa sarili mo lang, mabuhay ka ng hindi lang puro sarili mo ang iniisip mo,mabuhay ka para sayo at ibang tao,at para sa buong mundo , hindi yung wala kang ginawa kundi hampasin ng tsinelas mo ang bawat makikita mong mga nananahimik na ipis,yung wala kang ginawa kundi magabang ng taho sa gabi at balot sa umaga,wag mong ubusin yung oras mo kakaiyak at kakaemo mo dahil pinagpalit ka ng shota mo,maraming dahilan para maging masaya ang buhay. wag kang mabulag sa mga malulungkot na bagay na nangyayari sa buhay mo


hindi na importante kung maiksi o matagal ang magiging buhay mo dito sa earth ,hindi na yun ang sukatan,ang sukatan dun eh kung naging masaya ka ba at marami kang taong napasaya kung nagkaroon ba ng kabuluhan ang buhay mo.

sabi nga nila,,,, MASAYA ANG BUHAY KAYA MABUHAY KA NG MASAYA



karlnuqui july21,2010 10:30 pm

Read more »

Posted in: Blog ni Karl,Buhay